ಮಿಂಚುಕಂಗಳ ಮುದ್ದು ಹುಡುಗ...
ಆ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲೇ ನನ್ನ ಕನಸುಗಳನ್ನ ಬೆಚ್ಚಗೆ ಬಚ್ಚಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಹೊರಟುಹೋಗ್ತೀನಿ ಅನ್ನುತೀಯಲ್ಲ... ಕನಸುಗಳನ್ನ ಬಿಟ್ಟು ಹೇಗೆ ಇರಲಿ...

ಹೆಗಲು ಕೊಟ್ಟು, ಬುದ್ಧಿ ಹೇಳಿ, ತಿದ್ದಿ, ತೀಡಿ, ಆಡಿ, ಮುದ್ದು ಮಾಡಿ ನನ್ನ ಪ್ರಪಂಚಾನೇ ಆಗಿಬಿಟ್ಟೆ... ಈಗ ನನಗೆ ಭೂಮಿ ಕುಸೀತಿದೆ ಅನ್ನಿಸಿದ್ರೆ ಮತ್ತೆ ನಿನ್ನ ತೋಳಲ್ಲಿ ಜಾಗ ಕೊಡೋದಿಲ್ಲ ಅನ್ನುತೀಯ?

ಹಾಡಲ್ಲಿ ನೀನು, ಹೂವಲ್ಲಿ ನೀನು... ನೋವಲ್ಲಿ, ನಗುನಲ್ಲಿ... ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ, ಕಣ್ಣೀರಲ್ಲಿ... ನೀನಿಲ್ಲದೇ ಪ್ರಪಂಚಾನ ಹೆಂಗೆ ನೋಡೋದು ಮರೆತುಬಿಟ್ಟಿದೀನೋ... ಈಗ ಏನೂ ಕಾಣಿಸೋದಿಲ್ಲ... ನೀನು ಮಾತ್ರ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿದ್ರೂ ಕನಸಾಗಿ ಕಾಡುತೀಯಲ್ಲೋ...
ಒಡೆದ ಕನ್ನಡಿಯಲ್ಲೇ ಮುಖ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳೋ ಹುಚ್ಚು ಹಿಡಿದಿದೆ ನನಗೆ!