ದಣಿದ ಮನಕ್ಕೆ ತಂಪಾಗಿ...
ಮೊದಮೊದಲು ಭುವಿಗಿಳಿದ ಮಳೆ ಹನಿಯಂತೆ ಮುದ್ದಾಗಿ ಮನದಾಳಕ್ಕಿಳಿದೆ...

ಬೆಳಗಾದರೆ ನಿನ್ನ ದನಿ ಕೇಳುವ ಖುಶಿ, ನಿನ್ನ ಮಾತುಗಳಲ್ಲಿ ಕರಗಿಹೋಗೋ ಸುಖ... ಸಂಜೆ ಯಾವಾಗ ಆಗುತ್ತೋ ಅಂತ ನಿನ್ನ ಆ ಮಿಂಚುಗಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಬಾಳಹಾದಿಯ ಕನಸುಗಳು ಅರಳೋದನ್ನ ನೋಡ್ತಾ ನಿನ್ನ ಕಿರುನಗೆಯ ಬೆಳಕಲ್ಲಿ ತೊಯ್ದುಹೋಗೋದಕ್ಕೆ ಕಾಯೋ ಸಂಭ್ರಮ...

ಮಳೆ ನಿಂತು ಮೋಡ ಚದುರಿ ಉರಿಬಿಸಿಲು ಸುಡುತ್ತಿರುವಾಗ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಯಾಕೆ ಆಗುತ್ತೋ ಅನ್ನಿಸಿದರೆ, ಸಂಜೆಗಳು ಭಾರವಾಗಿ ಹೊರಗಿಲ್ಲದ ಮಳೆ ಒಳಗೆ ಕಣ್ಣೀರಾಗಿ ಹರಿದರೆ ನಾನು ಕಾರಣ ಅಲ್ಲ ಅಲ್ಲ್ವಾ...

ಸಂಜೆಗಳು ಮತ್ತೆ ಸಹನೀಯವಾದರೂ ಆಗುತ್ತವಾ ಅನ್ನೋ ಉತ್ತರವಿಲ್ಲದ ಪ್ರಶ್ನೆಯೊಂದಿಗೆ ಮತ್ತದೇ ಬೇಸರದ ಇನ್ನೊಂದು ಸಂಜೆಯೆಡೆಗೆ ನಡಿಯುತ್ತಾ...